هر سال با فرا رسیدن محرم دوباره یاد و خاطره امام حسین علیه السلام و یاران باوفایش زنده می شود و کوچه ها و خیابان سیاهپوش شده و دسته جات عزاداری براه می افتند. این سنت عزاداری سالیان سال است که پس از شهادت امام حسین علیه السلام برپا شده است و امروزه به دست ما رسیده است. نکته مهمی که این عزاداری ها دارند اینست که عزاداران با جایگاههای اجتماعی متفاوت در هیئات مذهبی دور هم جمع می شوند و در سوگ حسین بن علی علیه السلام و مصیبتهایی که بر او و اصحاب و خانواده اش وارد شده است گریه می کنند.

اما در چند سال اخیر برخی از این عزاداری ها رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است و برخی بدعت ها به آنها راه پیدا کرده اند که اگر امروز جلوی آنها گرفته نشود کم کم به سنت تبدیل می شوند.

شاید مهم ترین معضل کنونی عزاداریها همین اشعاری است که به عنوان نوحه در سوگ اما حسین علیه اسلام خوانده می شوند. برخی از این اشعار درون مایه ضعیفی دارند و در مواردی حتی در شان امام حسین علیه السلام و یارانش نیستند. به دیگر سخن شاهد این هستیم که در برخی هیئات یکسری اشعار دم دستی که گاهی اوقات در کوچه و بازار یا موبایلها بین دختران و پسران جوان ردو بدل میشوند و دارای موضوعاتی نظیر فراق و غربت و دلتنگی هستند با کمی تغییر به عنوان نوحه برای مردم خوانده می شوند.

ورود موسیقی به عزاداری ها معضل دیگری است که امروزه بیداد می کند. استفاده از نغمه هایی که در موسیقی سنتی توسط خوانندگان استفاده می شوند و جایگزینی اشعار عاشورایی با  اشعار اصلی موسیقی های سنتی یکی از تکنیک هایی است که توسط برخی مداحان استفاده می شود. اما عمق انحراف را می توان مربوط به استفاده از آهنگ های تند غربی در مداحی ها دانست که هیئت ها از آن برای افزایش هیجان عزاداران (بخوانید شور گرفتن) استفاده می کنند.  صدای طبل و بلندگوهای این گونه هیئت ها هم معمولا باعث آزار ساکنین محل می شود.

یک معضل عجیب و غریب دیگر پیچیده کردن مراسم عزاداری توسط برخی هیئات مذهبی است. مراسمی نظیر طشت گذاری، مشق قمه، چلچراغ، علم کشون و ... مراسمی هستند که اگر چه برخی از آنها در قدیم نیز مرسوم بوده اند اما بیشتر آنها ریشه مذهبی شناخته شده ای ندارند.

قربانی کردن  هم سنتی بوده که از انحراف در امان نمانده است. سابق بر این ذبح گوسفند در سر راه دسته جات عزاداری متداول بود و لیکن امروزه برخی هیئت ها به قربانی کردن گاو و در مواردی شتر روی آورده اند که با توجه به دشواری ذبح این حیوانات گاها باعث وحشت و آزار دیدن قربانی می شود در حالیکه بساط تفریح و سرگرمی تماشاچیان را فراهم می کند.   

اتفاق دیگری که در خیلی از عزاداری ها متداول شده برهنگی و رفتارهای هیجانی است. متاسفانه بوی عرق و جوراب و صداهای گوش خراش و غش کردن یک عده در وسط مجلس جزو لاینفک برخی عزاداری ها شده است بطوریکه موجب می شود مجلس عزاداری ظاهری زشت و کریه داشته باشد.

اما وقت آن رسیده که جلوی این انحرافات توسط خود مردم گرفته شود.

تذکر مردم به این رفتارها قدم اول در اصلاح این انحرافات است. بخصوص اینکه به یاد داشته باشیم هدف از حرکت انقلابی امام حسین علیه السلام امر به معروف و نهی از منکر بوده است. در واقع این ماه می تواند زمانی برای تمرین تذکر دادن و تذکر شنیدن باشد. یک کار دیگر از رونق انداختن این گونه عزاداری ها با عدم شرکت مردم در آنها و شرکت در عزاداری های اصیل که معمولا ساده و بی تکلف هستند می باشد. نمونه خوبی از این عزاداری ها را می توان در مساجد یافت. حضور بزرگترهای محله به همراه روحانیون در مساجد باعث شده بسیاری از رفتارهای عزاداران در این مکانها کنترل شده باشد و شکل عزاداری ها تغییر عمده ای نسبت به قبل نداشته باشند. در پایان باید یاد آور شد که امام حسین علیه السلام چراغ هدایت و کشتی نجات است و عزاداری یکی از نقطات اتصال ما به این امام بزرگوار می باشد. پس نباید بر سر انحرافاتی که می خواهند به عزاداری ها وارد کنند کوتاه بیاییم.