بارها پیش آمده است که یک شخص نسبت به شغلی که دارد و درآمدی که کسب می کند اظهار نارضایتی کند. این گونه اشخاص عنوان می کنند که اگر فرصت انتخاب دوباره داشتند این مسیر را ادامه نمی دادند بلکه رشته تحصیلی دیگری را انتخاب می کردند تا کاری با زحمت کمتر ولی با درآمد بالاتر کسب کنند. به واقع به دلیل اوضاع نابسامان بازار کار، اختلاف زیاد درآمدها و نبود مکانیزم خاصی برای کنترل درآمدها، برخی که دارای تحصیلات عالیه در دانشگاههای معتبر هستند با مشکل ورود به بازار کار و کمی درآمد مواجهند در حالیکه افراد دیگر که شاید تحصیلات آکادمیک هم نداشته باشند به راحتی حقوق های چند ده میلیونی می گیرند. مثلا فارغ التحصیل برق دانشگاه صنعتی شریف را در نظر بگیرید که پس از زحمات زیادی که در دوران تحصیل خود کشیده است برای ورود به بازار کار مشکل دارد و درآمدش از شخصی که مثلا یک آتلیه عکاسی را اداره می کند بمراتب پایین تر است. چنین شخصی اگر فرصت انتخاب مجدد داشت شاید مسیر دیگری را انتخاب می کرد.

 اگر از مسئولیت دولت در این باره صرفنظر کنیم، کاری که می توان انجام داد اطلاع رسانی به افراد راجع به اوضاع بازار کار است. در واقع جای خالی یک سایت که شغل ها و درآمدها را به مردم معرفی کند احساس می شود. این سایت می تواند مشاغل را بر حسب میزان سختی کار، حقوق سالانه، پیشنیازها (نظیر سرمایه اولیه و تحصیلات آکادمیک)، وضعیت کسب وکار در چند سال گذشته و پیش بینی از آینده، و میزان رضایت افراد شاغل طبقه بندی کند. این طبقه بندی در نوع خود می تواند بسیار مفید باشد. برای مثال شخصی که می خواهد رشته تحصیلی انتخاب کند بر مبنای این اطلاعات می تواند تصمیم گیری کند. حتی ممکن است شخص به این نتیجه برسد که در حال حاضر برخی مشاغل وضعیت مناسبی دارند و لزومی به ادامه تحصیل نبیند. این اطلاعات برای دولت هم می تواند چاره ساز باشد و موجب خواهد شد تا دولت مشاغلی که پول ساز هستند و قابلیت جذب نیروی کار بیشتری دارند را تقویت کند.